-
1 zagrać
глаг.• играть• поиграть• разыгрывать• сыграть* * *zagra|ć\zagraćny сов. 1. сыграть;\zagrać walca сыграть вальс; \zagrać w karty сыграть в карты;
\zagrać rolę kogoś сыграть (исполнить) роль кого-л.;2. (zacząć grać) заиграть; ● \zagrać na czyjejś ambicji (dumie) сыграть на чьём-л. самолюбии; \zagrać komuś na nerwach взвинтить, раздразнить кого-л.; \zagrać па nosie показать нос кому-л.;\zagraćły armaty (działa) загремели (грянули) пушки (орудия);
tańczyć (skakać) jak \zagraćją (jak ktoś zagra) плясать под чью-л. дудку* * *zagrany сов.1) сыгра́тьzagrać walca — сыгра́ть вальс
zagrać w karty — сыгра́ть в ка́рты
zagrać rolę kogoś — сыгра́ть (испо́лнить) роль кого́-л.
2) ( zacząć grać) заигра́ть•- zagrać na czyjejś dumie
- zagrać komuś na nerwach
- zagrać na nosie
- zagrały armaty
- zagrały działa
- tańczyć jak zagrają
- skakać jak ktoś zagra
См. также в других словарях:
wejść — dk, wejdę, wejdziesz, wejdź, wszedł, weszła, weszli, wszedłszy wchodzić ndk VIa, wejśćdzę, wejśćdzisz, wchodź, wejśćdził 1. «idąc, posuwając się naprzód, dostać się dokądś, do wnętrza czegoś, znaleźć się gdzieś, przekroczyć jakieś granice,… … Słownik języka polskiego
czad — 1. pot. Dać czadu «zacząć grać głośno, z werwą»: Muzycy, bez żadnego uprzedzenia (...) dali nagle przepotwornego czadu. Ryknął przeraźliwy klaster, kakofoniczny akord wszystkich instrumentów. P. Krawczyk, Plamka. 2. pot. Więcej czadu «zachęta do… … Słownik frazeologiczny
zgubić — dk VIa, zgubićbię, zgubićbisz, zgub, zgubićbił, zgubićbiony 1. «dopuścić, żeby coś zginęło, pozostawić, stracić coś przez nieuwagę, niedopatrzenie; upuścić coś bezwiednie» Zgubić pieniądze. Zgubić okulary, chusteczkę, portmonetkę. ∆ Zgubić oczko… … Słownik języka polskiego
rozegrać się — I {{/stl 13}}{{stl 23}}ZOB. {{/stl 23}}{{stl 33}}rozgrywać się {{/stl 33}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl 20}}rozegrać się II {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk VIIIa, rozegrać sięam się, rozegrać sięa się, rozegrać sięają się {{/stl 8}}{{stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
pierwszy — pierwszywsi, odm. jak przym. 1. «liczebnik porządkowy odpowiadający liczbie 1» Pierwszy miesiąc roku. Pierwsza rocznica. Pierwsza wojna światowa. Pierwsze piętro. Pierwszy rok studiów. Pierwsza klasa w szkole. Pierwszy szereg żołnierzy … Słownik języka polskiego
ton — I m IV, D. u, Ms. tonnie; lm M. y 1. fiz. muz. «dźwięk wywołany przez drgania harmoniczne proste jakiegoś źródła dźwięku; potocznie w lm: melodia, dźwięki czegoś, jakiegoś instrumentu» Spiżowe tony dzwonów. Tony skrzypiec, fortepianu. Tony muzyki … Słownik języka polskiego
ucho — 1. Ciągnąć, wyciągnąć kogoś za uszy «pomagać, pomóc komuś w osiągnięciu czegoś, co jest, było dla niego bardzo trudne, przekracza, przekraczało jego możliwości»: Okazało się prędko, że i Zbyszek jest bystry, zdolny, a w zamian za lekcje… … Słownik frazeologiczny
głowa — ż IV, CMs. głowawie; lm D. głów 1. «część ciała zawierająca mózg i narządy zmysłów, u człowieka i niektórych małp wysunięta ku górze, u zwierząt ku przodowi» Mała, duża, kształtna głowa. Ludzka, rybia, psia głowa. Głowa ptaka, psa, ryby. Ból… … Słownik języka polskiego
słuch — m III, D. u; lm M. y 1. blm «zmysł odbierający wrażenia dźwiękowe, działające na receptory w ślimaku ucha wewnętrznego; zdolność słyszenia; słyszenie» Przytępiony, słaby słuch. Mieć dobry, ostry słuch. Stracić słuch. Wysilać, wytężać słuch. ◊… … Słownik języka polskiego
ucho — n II; lm MB. uszy, D. uszu (uszów), C. uszom, N. uszami (uszyma), Ms. uszach 1. «parzysty narząd słuchu i równowagi u kręgowców (u człowieka i ssaków składający się z ucha zewnętrznego, środkowego i wewnętrznego) znajdujący się po obu stronach… … Słownik języka polskiego
pierś — 1. Bić się, uderzać się, pot. walić się w cudze piersi «zrzucać na kogoś winę»: (...) główne ostrze oburzenia moralnego skierowane w nim jest (...) przeciw tym, co bili się wówczas w cudze piersi mając sami niezupełnie czyste sumienia (...). R.… … Słownik frazeologiczny